Leesfragment uit Bondgenoten & Verraders, deel 2 van de Drägan Duma trilogie

Een glimlach trekt over mijn gezicht. Het heeft gesneeuwd. Er ligt een dik pak sneeuw over Dragon Stone heen. De daken van de huisjes zijn wit en er ligt een prachtig sneeuwlaagje over de takken van de bomen dat glinstert in de zon.

Libertalia en Brodin zijn met de andere draken en Dash op het veld en hebben zo te horen de grootste lol. Om het veld staan mensen te kijken en te lachen om de capriolen die de draken in de sneeuw uithalen. Libertalia ziet mij staan en stijgt luid brullend op. Ik doe een paar stappen naar achteren zodat ze op de rand kan landen. Haar lichtpaarse ogen schitteren van plezier. Kom nou! Schiet op! Er ligt koud, wit spul! Ik schiet in de lach en pak mijn wollen muts en sjaal. Dat witte spul heet sneeuw. Ik klim op mijn draak en we suizen naar beneden.

Ik krijg nauwelijks de tijd om af te stappen voordat Libertalia zich weer tussen de spelende draken stort. Rechts van mij staan Rayden en Jordian die mij wenken. Ze hebben beide een grote glimlach op hun gezicht. De sneeuw knerpt onder mijn met bont gevoerde laarzen. Terwijl ik naar Jordian en Rayden loop valt het me op dat ze allebei een hand achter hun rug houden. O, o. Snel draai ik me om en begin te rennen. Maar mijn voeten zakken diep weg in de verse sneeuw en ik kan niet vlug genoeg vooruit komen. Een koude kledder raakt me tegen mijn achterhoofd en natte stukjes sneeuw vallen in de kraag van mijn tuniek. De volgende sneeuwbal ketst van mijn schild. Het gelach van de jongens achter mij barst pas echt los als ik struikel en voorover in een grote hoop sneeuw beland. Ik trek een boos gezicht en begin handen vol sneeuw te verzamelen. Het is jammer dat het verboden is om magie tegen elkaar te gebruiken…

‘Zal ik helpen?’ vraagt een stem. Ik kijk op en Luciana geeft mij een sluwe knipoog. Ik knik en Luciana roept Rosalyn erbij. Samen maken we sneeuwballen en gaan in de aanval. Natuurlijk hebben de jongens ook niet stilgezeten en ik krijg een grote sneeuwbal van Jordian recht in mijn gezicht. Snel veeg ik de koude smurrie weg. ‘Daar zal je spijt van krijgen,’ grom ik tegen Jordian en ren zo hard als ik kan achter hem aan. Helaas is hij veel sneller en de sneeuw maakt het me ook niet echt gemakkelijk om overeind te blijven. Gelukkig komt er hulp vanuit onverwachte hoek. Sherfaroth zwaait met zijn staart en slaat zo de benen onder zijn eigen ridder vandaan. Jordian valt in een berg sneeuw en ik spring op zijn rug. Ik laat handen vol sneeuw op hem neerdalen en Sherfaroths brullende drakenlach klinkt in mijn hoofd. Jordian smeekt om genade.

————————————————————————————————————————————–

De draken zitten elkaar achterna en werpen grote heuvels van sneeuw op. Zelfs de oudere draken doen mee. Moradeth brandt een grote geul in de sneeuw met zijn vurige adem. De bevroren onderlaag komt tevoorschijn. Een aantal kinderen uit het dorp staan opgewonden te wachten tot hij klaar is zodat ze erover heen kunnen glijden.

Dash lijkt het prima naar zijn zin te hebben met de draken. Hij schuift grote bergen sneeuw over de poten van Libertalia, die net doet alsof ze niets doorheeft. Maar dan springt ze op en de sneeuw stuift over Dash heen. De mensen die in de buurt staan te kijken, gillen het uit als Dash de sneeuw van zich afschudt en het in grote brokken over hen uitstrooit.

Ik zoek het veld af naar Skylar. Waar is hij? Dan zie ik hem staan, hij staat glimlachend te praten met… Ravinia! Alsof hij voelt dat ik naar hem kijk vangt zijn blik de mijne. Hij zwaait halfslachtig en concentreert zich weer op het mooie, arrogante meisje. Verward wend ik mijn blik af, ik dacht dat Skylar ook een hekel aan Ravinia had. Maar wanneer ik opnieuw in hun richting gluur zie ik dat hij geanimeerd met haar staat te praten en zelfs in lachen uitbarst. Gelukkig word ik op dat moment afgeleid doordat Valerion een hele berg sneeuw op Justian laat vallen. Rayden barst opnieuw in lachen uit en Justian komt proestend en met maaiende armen uit de berg sneeuw tevoorschijn. Dash komt nieuwsgierig naar voren om te zien wat er aan de hand is. Justian veegt de sneeuw van zijn gezicht en Sherfaroth biedt behulpzaam zijn kop aan om hem uit de sneeuw te trekken. ‘Wat een giller!’ giert Rayden en tranen van het lachen biggelen over zijn wangen. Ik glimlach, neem een slok van mijn thee en kijk rond of ik Skylar en Ravinia zie. Ze zijn nergens meer te bekennen…