In april 2014 werd mijn eerste boek, Drägan Duma – Zij Die Hoort, uitgegeven door Celtica Publishing en mocht ik me voor het eerst een gepubliceerd auteur noemen. En dat ben ik nu, 10 jaar verder, gelukkig nog steeds! In die tien jaar is er heel veel gebeurd…

Ik:

• ben een netbook, PC en een laptop verder.
• heb op meer dan 30 evenementen gestaan.
• dagdroomde uren achter elkaar nieuwe verhalen bij elkaar.
• heb nog zes boeken en een bundel geschreven en meegewerkt aan twee gedichtenbundels en een korte verhalen bundel.
• ben genomineerd voor een Hebban Award en ben als derde geëindigd.
• heb heel veel lieve lezers mogen ontmoeten en heb duizenden keren gesigneerd.
• ben me gaan verdiepen in digitale illustraties en heb vier boekcovers ontworpen.
• heb de stoute schoenen aangetrokken en heb de Engelse versie van Een Onbreekbare Band zelf laten vertalen en heb het vervolgens in eigen beheer uitgegeven.
• dacht dat auteur zijn, enkel uit schrijven bestond. Daar ben ik inmiddels van teruggekomen. Hahaha!
• heb ontzettend veel geleerd en ben nog lang niet klaar met schrijven!

Tien jaar lijkt een lange tijd, maar het is echt voorbij gevlogen. Ik ben nog steeds zo ontzettend blij dat Danny me toen heeft overgehaald om een uitgeverij te zoeken, want ik heb echt het gevoel dat ik mijn droombaan heb gevonden!

2014 werd een jaar van heel veel “eerste keren”: Mijn debuutboek, een boekpresentatie, de eerste keer dat ik als schrijfster op een fantasy-evenement mocht staan, boeken signeren, met angst en beven de eerste recensies afwachten, een award winnen, de eerste keer met lezers op de foto…
Ik vond het geweldig, doodeng en de meeste dingen had ik nooit zien aankomen…

Als er iets is waar ik nooit bij stil heb gestaan voordat Zij Die Hoort werd uitgegeven dan is het wel hoe ontzettend veel tijd en moeite er in de promotie van een boek gaat zitten. Natuurlijk helpt de uitgeverij je daarbij, maar je zult ook jezelf als schrijver op de kaart moeten zetten. Als je debuutboek uitkomt heeft namelijk nog niemand van je gehoord. (familie en vrienden niet meegerekend natuurlijk 😉 )
Ik moest dus echt aan de bak! Er moest een website, social media pagina’s en promotiematerialen gemaakt worden. Denk bij promotiematerialen bijvoorbeeld aan boekenleggers, flyers en posters. Bovendien vind ik het erg leuk om een klein cadeautje bij een boek te geven als het uitkomt. Bijvoorbeeld een sleutelhanger, een magneetje of een kettinkje.

Natuurlijk moet je vervolgens ook de website en de Socials bijhouden. Hier ben ik inmiddels zo aan gewend geraakt dat het echt een onderdeel van mijn dagelijks leven is geworden. Het is een ontzettend leuke manier om contact te houden met de lezers en makkelijk om informatie te delen.

De eerste keren dat ik boeken signeerde kreeg ik standaard een hoofd als een boei. Al ben ik van mezelf niet echt verlegen, ik ben ook niet iemand die van nature zich thuis voelt in het middelpunt van de belangstelling. Daar heb ik echt aan moeten wennen! Zeker omdat ik een lichte angststoornis heb vanwege PTSS. Na tien jaar zou je denken dat ik ook daaraan gewend ben geraakt, maar ik vind het nog steeds spannend.

In de afgelopen 10 jaar heb ik ook voor het eerst een trilogie afgerond. Met Het Zwarte Kristal kwam er een einde aan het avontuur van Jill en Skylar en ik was ontzettend zenuwachtig toen dat boek uitkwam. Een trilogie is namelijk alleen maar zo goed als het laatste boek. Als dat niet in de smaak valt, is de rest ook meteen minder waard. Maar gelukkig werd het boek goed ontvangen!
Toch bleek ik nog niet helemaal klaar met Drägan Duma, al had ik al een groot gedeelte van Puur Wit in mijn hoofd. Ik heb een tijdje zitten dubben welk boek ik eerst zou schrijven en heb uiteindelijk toch voor Een Onbreekbare Band gekozen. Ik zat na het schrijven van Het Zwarte Kristal nog zo lekker in de wereld van Drägan Duma dat ik Een Onbreekbare Band en De Vergeten Verhalen er achteraan heb geschreven. Daarna kwam er toch een soort einde aan een tijdperk. Al zeg ik nooit, nooit…

Met Terras Altas wilde ik iets heel nieuws neerzetten en dat is zeker gelukt! Ik heb me verdiept in Steampunk en de werking van stoommachines. Weer een eerste keer: ik heb voor Drägan Duma nooit research hoeven doen. Voor Terras Altas doe ik dat wel en ik vind het nog leuk ook!

Ook bij het uitkomen van Puur Wit was ik weer super nerveus. Het was namelijk heel iets anders dan Drägan Duma en hoewel ik geen “one trick pony” wilde zijn, zat die angst er wel.
Ik kan inmiddels zeggen dat deze pony in ieder geval 2 trucjes kan, want ook Terras Altas krijgt zulke prachtige recensies dat ik er soms gewoon verlegen van word. 🙂

Inmiddels ben ik bezig met het schrijven van alweer het laatste deel in deze serie, al gaat dat nog wat stroef. De afgelopen drie jaar zijn privé erg zwaar geweest, vooral omdat ik mijn ouders heb verloren. Beide waren ontzettend trots en vonden het geweldig dat ik auteur was. Het is moeilijk te verkroppen dat ze nooit meer iets zullen lezen van wat ik nog ga schrijven.
Verder ben ik erg ziek geweest en ben ik nog steeds aan het herstellen. Het gaat de ene dag beter dan de andere en mijn geduld word ernstig op de proef gesteld.

Om weer een beetje in een schrijfritme te komen ben ik stiekem bezig geweest met iets anders zodat ik rustig kon opbouwen. Met wat? Daar zal ik jullie binnenkort meer over vertellen. Nog even geduld 😉

Al met al bestond het afgelopen decennium uit grote avonturen en ik hoop dat ik er nog veel met jullie mag beleven. Hou de komende tijd mijn Socials in de gaten want 10 jaar auteur, dat moet natuurlijk gevierd worden!

Liefs,
Patty

http://www.pattyvandelft.com
TikTok @pattyvandelft
Facebook @PattyvDelft
Instagram @pattyvandelft